รักแท้ไม่ใช่มีแค่ใน "นิยาย"

   หน้าที่ของแม่ที่มีต่อลูก 5 ประการ                      หน้าที่ของแม่ที่มีต่อลูกในทางพระพุทธศาสนา พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ 5 ประการ คือ ห้ามลูกจากความชั่ว           การห้ามลูกจากความชั่วถือว่าเป็นหน้าที่ของแม่ ที่ต้องกีดกันไม่ให้ลูกตกไปในทางเสื่อม เช่น ถ้าเห็นว่าลูกกำลังจะคบเพื่อนไม่ดี แม่ต้องรีบตัดไฟแต่ต้นลม จะมัวอ้างว่าตนเองงานยุ่ง ไม่มีเวลาดูแลลูก เอาแต่ใช้เงินเลี้ยงลูก ลูกอยากได้อะไรใช้เงินซื้อให้หมด แล้วจ้างคนดูแลเลี้ยงลูกแทนเพราะแม่ไม่มีเวลา มาตรฐานของลูกจึงตกไปเป็นมาตรฐานของคนดูแล เพราะฉะนั้น ไม่ว่าแม่จะยุ่งเท่าไรก็ควรหาเวลาให้ลูก ก่อนจะต้องมานั่งน้ำตาตกในภายหลัง ปลูกฝังลูกในทางที่ดี           แม่ควรหาวิธีการให้ลูกผูกใจกับบัณฑิต หรือบุคคลที่ควรบูชา เช่น พาลูกไปวัดเพื่อให้ลูกได้คุ้นเคยกับพระพุทธศาสนา และพระภิกษุสงฆ์ที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบตั้งแต่ยังเล็กๆ ลูกจะได้มีจิตใจเป็นบุญกุศล โดยแม่จะต้องทุ่มเทกีดกันสิ่งต่างๆ ที่ไม่ดีไม่ให้มา...

          พระคุณ ของแม่คือ ปลูกฝังเลี้ยงดูลูกตั้งแต่เล็กจนโต แต่มีแม่บางคนทิ้งลูกไปตั้งแต่ยังเล็ก แล้วเราจะถือว่าแม่ผู้นั้นมีพระคุณหรือไม่...?           จริงๆ แล้วถึงแม้ว่าท่านไม่ได้เลี้ยงดูเราจะด้วยเหตุใดก็ตาม ถือว่าท่านมีพระคุณกับเราอย่างประมาณไม่ได้ เพราะแม่เป็นผู้มอบ "ต้นแบบความเป็นมนุษย์" ให้แก่ลูกทุกคน ซึ่งสิ่งต่างๆ จะมีคุณค่ามากเพียงใดนั้น ขึ้นอยู่กับว่าได้ต้นแบบมาจากอะไร            เปรียบกับดินเหนียวในท้องนา ถ้าเรานำไปโยนทิ้งไว้กลางบ้านมันก็สกปรก ต้องมานั่งปัดกวาดเช็ดถูบ้านให้สะอาด แล้วนำดินเหนียวนั้นไปโยนทิ้งเสีย แต่ถ้าเรานำดินเหนียวไปปั้นเป็นถ้วยโถโอชาม ดินเหนียวนั้นจะกลายเป็นสิ่งของที่มีคุณค่า มีราคาและใช้งานได้           แต่ถ้าเรานำดินเหนียวก้อนเดียวกันนั้นมาปั้นเป็นพระพุทธรูป  มีผู้คนกราบไหว้บูชา ดินเหนียวเหมือนกัน แต่มีรูปแบบแตกต่างกัน ภาพที่เห็นจึงต่างกันราวฟ้ากับดิน  ชีวิตคนก็เช่นเดียวกัน เราได้ความเป็นมนุษย์ที่เป็นโครงสร้างที่เหมาะ...