แม่ทิ้งลูก "ตั้งแต่ยังแบเบาะ" มีพระคุณอย่างไร

          พระคุณ ของแม่คือ ปลูกฝังเลี้ยงดูลูกตั้งแต่เล็กจนโต แต่มีแม่บางคนทิ้งลูกไปตั้งแต่ยังเล็ก แล้วเราจะถือว่าแม่ผู้นั้นมีพระคุณหรือไม่...?

          จริงๆ แล้วถึงแม้ว่าท่านไม่ได้เลี้ยงดูเราจะด้วยเหตุใดก็ตาม ถือว่าท่านมีพระคุณกับเราอย่างประมาณไม่ได้ เพราะแม่เป็นผู้มอบ "ต้นแบบความเป็นมนุษย์" ให้แก่ลูกทุกคน ซึ่งสิ่งต่างๆ จะมีคุณค่ามากเพียงใดนั้น ขึ้นอยู่กับว่าได้ต้นแบบมาจากอะไร

           เปรียบกับดินเหนียวในท้องนา ถ้าเรานำไปโยนทิ้งไว้กลางบ้านมันก็สกปรก ต้องมานั่งปัดกวาดเช็ดถูบ้านให้สะอาด แล้วนำดินเหนียวนั้นไปโยนทิ้งเสีย แต่ถ้าเรานำดินเหนียวไปปั้นเป็นถ้วยโถโอชาม ดินเหนียวนั้นจะกลายเป็นสิ่งของที่มีคุณค่า มีราคาและใช้งานได้

          แต่ถ้าเรานำดินเหนียวก้อนเดียวกันนั้นมาปั้นเป็นพระพุทธรูป  มีผู้คนกราบไหว้บูชา ดินเหนียวเหมือนกัน แต่มีรูปแบบแตกต่างกัน ภาพที่เห็นจึงต่างกันราวฟ้ากับดิน  ชีวิตคนก็เช่นเดียวกัน เราได้ความเป็นมนุษย์ที่เป็นโครงสร้างที่เหมาะกับการทำความดีมากที่สุดเพราะอาศัยแม่ ถ้าไม่มีแม่เราก็เกิดมาเป็นคนไม่ได้

           ถ้าเราไปเกิดในท้องลิง หรือไปเกิดในท้องหมู หมา กา ไก่ ลืมตามาได้แต่ร้องเจี๊ยกๆ เอ๋งๆ แล้วล่ะก็ ต่อให้เราตั้งใจทำความดีมากเท่าใดก็ทำได้จำกัด  หรือเราอาจจะมีกำลังมากเพราะได้เกิดเป็นช้าง  แต่ถ้าถามว่า เป็นช้างแล้วทำความดีได้เหมือนคนหรือไม่  ก็ทำได้ไม่สะดวกเท่ากับคน

          คนเป็นรูปแบบที่เหมาะกับการทำความดีมากที่สุด  และประเสริฐที่สุดแล้ว คนเป็นสัตว์ประเสริฐ เราได้อัตภาพความเป็นมนุษย์เพราะอาศัยแม่  ถึงแม้ท่านอาจจะไม่ได้ส่งเสียเลี้ยงดูเราเลย คลอดออกมาก็มีเหตุให้พลัดพรากกันไป จะด้วยเหตุใดก็ตามพระคุณของแม่ก็ยังล้นฟ้าล้นมหาสมุทร

          "อนันตริยกรรม" คือ กรรมหนักที่สุด(ครุกรรม) ซึ่งให้ผลทันที มี 5 ข้อ ได้แก่ (1)"มาตุฆาต" ฆ่ามารดา (2)"ปิตุฆาต" ฆ่าบิดา (3)"อรหันตฆาต" ฆ่าพระอรหันต์ (4)"โลหิตุปบาท" ทำร้ายพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจนห้อพระโลหิต และ (5)"สังฆเภท" ยังสงฆ์ให้แตกกัน

          "อนันตริยกรรม" 2 ใน 5 ข้อ คือ ฆ่าพ่อฆ่าแม่ ใครเผลอไปทำอนันตริยกรรมเข้า แม้ภายหลังจะสร้างบุญกุศลมากเพียงใดก็ตามชาตินั้น เมื่อตายก็ยังต้องตกนรก 100% อย่างดีก็ได้ไปลงนรกขุมตื้นๆ แม้จะกลับตัวกลับใจได้ก่อนตาย แล้วทำความดีมากเท่าไรก็ยังต้องตกนรก ปิดสวรรค์ปิดนิพพานทันที ในชาตินั้นไม่มีโอกาสได้ขึ้นสวรรค์ และไม่มีโอกาสบรรลุธรรมเข้าถึงพระนิพพาน

          ยกตัวอย่าง ต่อให้ลูกฆ่าพ่อแม่ที่เกิดมาไม่เคยเจอกันเลย ไม่รู้ว่าเป็นพ่อแม่ลูกกันมาก่อน พอลูกโตแล้วไปเป็นทหาร พลัดพรากกันไปอยู่คนละเมือง มีเหตุให้ต้องรบราฆ่าฟันกันเอง ลูกเอาหอกแทงพ่อตาย ลูกได้ทำอนันตริยกรรมแล้ว เกิดเป็นวิบากกรรมทันที

          ตรงนี้ทำให้เราเข้าใจได้ชัดเจนว่า แม้พ่อแม่ไม่ได้เลี้ยงดูเรามา แต่ท่านก็มีพระคุณล้นฟ้าล้นมหาสมุทร ยิ่งถ้าท่านได้เลี้ยงดูเราด้วยแล้วท่านยิ่งมีพระคุณกับเรามากมายมหาศาล

แม่บุญธรรมที่เลี้ยงดูเรามามีพระคุณหรือไม่...?

          ผู้ที่เลี้ยงเรามาท่านมีพระคุณมหาศาล ลองคิดดูว่า ถ้าท่านไม่เลี้ยงดูเราแล้วเราจะเติบโตมาได้หรือไม่  เพราะฉะนั้นถึงแม้จะเป็นแม่บุญธรรม แต่ท่านให้การดูแลเอาใจใส่เลี้ยงดูเราจนเติบใหญ่  พระคุณของท่านท่วมฟ้าท่วมมหาสมุทรเช่นเดียวกัน

          ดังนั้น จึงเป็นหน้าที่ของเราที่จะต้องตระหนักรู้ในพระคุุณของท่าน แล้วตอบแทนพระคุณท่าน ไม่ว่าจะเป็นแม่ผู้ให้กำเนิด หรือแม่บุญธรรมที่เลี้ยงดูเรามาก็ตาม

ลูกที่ทำให้แม่เจ็บช้ำน้ำใจมีผลกรรมอย่างไร...?

          ลูกที่ทำให้แม่เจ็บช้ำน้ำใจมีผลกรรมน่ากลัวมาก ถ้าเราทำให้ท่านเสียชีวิตนั่นคือ อนันตริยกรรม ปิดสวรรค์ปิดนิพพานในชาตินั้นๆ ถ้ากรรมส่งผลให้ไปตกนรก พอพ้นกรรมจากนรกแล้วกลับตัวกลับใจได้ ก็ยังมีโอกาสทำความดี ขึ้นสวรรค์บรรลุธรรมเข้านิพพานได้ ปิดสวรรค์ตัดนิพพานเฉพาะในชาตินั้นๆ

          ถึงแม้ไม่ถึงขนาดทำให้แม่เสียชีวิต  แต่เราดื้อกับท่าน ลงมือตบตีท่านให้ได้รับบาดแผล หรือได้รับความลำบากทางกาย ก็ถือว่าเป็นกรรมที่หนักมาก

          ยกตัวอย่าง พระมหาโมคคัลลานะ ภพในอดีตเคยได้ภรรยาไม่ดี ถูกภรรยายุแหย่ให้ฆ่าบุพการีตาบอดทั้งสองคนเสีย จึงได้พาบิดามารดาขึ้นเกวียนเข้าไปในป่า แล้วทุบตีบิดามารดาจนถึงแก่ความตาย โดยโยนบาปว่าเป็นการกระทำของพวกโจร ผลกรรมตามมาส่งผล แม้กระทั่งพระมหาโมคคัลลานะเป็นพระอรหันต์แล้วก็ยังหนีไม่พ้น ถูกโจรทุบตาย เพราะฉะนั้น การทำไม่ดีกับบุพการีนั้นถือว่าเป็นกรรมหนักมาก ใครพลาดทำกรรมอย่างนี้จะได้รับผลกรรมที่น่ากลัวที่สุด

          บางคนบอกว่า ตั้งแต่เล็กจนโตทำให้แม่เจ็บช้ำน้ำใจ ทำให้ท่านผิดหวังน้ำตาตกมานับครั้งไม่ถ้วน แล้วจะทำอย่างไรต่อไปจากนี้ดี ก็ให้เรายึดหลักว่า "อดีตที่ผิดพลาดลืมให้หมด แต่บาปกรรมอกุศลใหม่ๆไม่ทำอีกอย่างเด็ดขาด" จากนี้ไปไม่ทำให้แม่เสียใจ ดูแลปรนนิบัติท่านให้ดีทุกอย่าง ให้ท่านมีแต่ความชื่นใจในตัวเรา

          อีกวิธีการที่จะช่วยได้คือ ถ้าแม่ยังไม่มีศรัทธาในพระพุทธศาสนา ให้เราหาวิธีการชักนำให้ท่านมีศรัทธาในพระพุทธศาสนาให้ได้ ทำทุกวิถึทางอย่างสุดฝีมือและสุดสติปัญญาความสามารถ ให้ท่านได้ให้ทาน รักษาศีล เจริญสมาธิภาวนาเป็นประจำสม่ำเสมอ เพราะสิ่งนี้จะเป็นบุญกุศลติดตัวท่าน เป็นที่พึ่งของท่านข้ามภพข้ามชาติ ถ้าทำอย่างนี้ได้แล้ว ถือว่าเราตอบแทนพระคุณท่านได้แล้ว

           "อย่ารำคาญ เวลาแม่ถามอะไรซ้ำๆ เพราะตอนเด็ก เราก็เคยถามซ้ำๆ แต่แม่ไม่เคยรำคาญสักครั้งเดียว"

            ดีที่สุดในการตอบแทนคุณ...

          ดังที่ได้กล่าวไปแล้วว่า วิธีการตอบแทนพระคุณแม่ที่ดีที่สุดคือ  ชักนำให้ท่านได้ให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนาและมีศรัทธาในพระพุทธศาสนาอย่างมั่นคงแน่นแฟ้น สิ่งเหล่านี้ถือว่าเป็นการตอบแทนพระคุณแม่ทีดีที่สุด เพราะท่านได้มีโอกาสลงมือสร้างกุศลด้วยตนเอง

          เมื่อศรัทธาเกิดขึ้นแล้วเป็น "อริยทรัพย์" คือ เป็นยอดทรัพย์ที่จะนำท่านไปเกิดในภพภูมิที่ดี ในภพชาติต่อไปจะมีโอกาสได้เกิดในยุดที่มีพระพุทธศาสนา ได้สร้างบุญกุศลอย่างต่อเนื่อง

          ส่วนการบวชก็ถือว่าเป็นการตอบแทนพระคุณแม่ที่ดีมากทางหนึ่ง เพราะร่างกายเลือดเนื้อของเราทั้งหมดได้มาจากท่าน เมื่อเราบวชแม่ก็จะได้บุญกับเราด้วย

          ผู้บวชได้บุญ 64 กัปป์ พ่อแม่ได้บุญ 32 กัปป์ ถือเป็นครึ่งหนึ่งของผู้บวช เพราะถือว่าชีวิตของเราได้มาจากท่าน เมื่อเราใช้ร่างกายทำความดี เราก็เหมือนกับเป็นเนื้อนาบุญให้กับท่านด้วย แม่ก็จะได้บุญกับเราไปด้วยนั่นเอง

          กรณีที่เราไม่มีเวลาปรนนิบัติดูแลแม่ แต่เราส่งปัจจัยไปให้ท่านก็ถือว่าเป็นการตอบแทนท่านอีกวิธีหนึ่ง เพราะในสังคมปัจจุบัน บางครอบครัวแม่ลูกไม่ได้พักอาศัยบ้านเดียวกัน ลูกอยู่กรุงเทพ แม่อยู่ต่างจังหวัด หรือบางครอบครัวอลูกอยู่ต่างประเทศ แม่อยู่เมืองไทยก็มี

          เมื่อครั้งอาตมภาพอยู่ที่ญี่ปุ่น มีโอกาสได้เห็นคนไทยจำนวนไม่น้อยที่อาศัยอยู่ที่นี่ ติดภารกิจไม่สามาถกลับเมืองไทยไปเยี่ยมแม่ได้เขาก็ส่งเงินไปให้ท่านทุกเดือน แล้วญาติพี่น้องที่พอจะมีเวลาก็ผลัดกันไปดูแลท่าน อย่างนี้ถือว่าเป็นการทำหน้าที่ลูกที่ดีวิธีหนึ่ง

ถ้าลูกบาป แม่ต้องรับบาปนั้นด้วยหรือไม่...?
          ยกตัวอย่าง ถ้าลูกทำความดี เช่น บวช แม่ก็ได้บุญนั้นด้วย แต่ถ้าลูกไปทำบาปฆ่าคน แล้วแม่ต้องรับผลบาปนั้นด้วยหรือไม่ ต้องบอกว่าในกรณีนี้ไม่เกี่ยวกัน

          ถ้าลูกทำความดี แม่จะได้ผลบุญนั้นด้วย แต่ถ้าลูกทำบาป แม่จะไม่ได้รับบาปนั้นที่ลูกก่อ ถามว่าทำไมถึงเป็นคนละกรณีกัน อธิบายได้ว่า เหมือนกับเราลงทุนกับบริษัทหนึ่ง ถ้าลงทุนไปแล้วบริษัทนั้นมีกำไร เราย่อมได้เงินปันผล แต่ถ้าบริษัทนั้นบริหารไม่ดีจนล้มละลาย ก็สูญแค่เงินที่เราลงทุนไป และไม่ได้ผลตอบแทนกลับคืนมาเท่านั้น แต่ผู้ถือหุ้นไม่ต้องตามใช้หนี้ให้บริษัทด้วยนั่นเอง

          ถ้าลูกทำความชั่ว ผลบาปตกอยู่ที่ตัวลูกไม่ส่งผลถึงแม่ แต่ถ้าลูกทำความดี ผลบุญนั้นจะส่งถึงแม่ด้วย แต่จะมีผลกระทบทางอ้อมคือ เมื่อลูกทำไม่ดีแม่ก็ทุกข์ใจ กลุ้มใจ จิตใจที่เศร้าหมองนั่นเองที่จะส่งให้บาปอกุศลเกิดขึ้น หรือบางทีแม่ไปมีส่วนพัวพันกับการทำบาปของลูกด้วย แต่ผลบาปที่จะส่งผลถึงแม่โดยตรงนั้นไม่มี ถือว่าขาดตอนกันไป

โถ่ ! ลูกแม่

แม่...อาจไม่ใช่แม่ที่ดีที่สุดแต่แม่ก็รักลูกมากที่สุด

อย่างนี้สิ...คุณแม่น่าไลค์